หน้าเว็บ

วันอาทิตย์ที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

เพื่อนของฉันชื่อความเหงา


จมอยู่กับตัวเอง ติดอยู่กับเวลา
เมื่อใดที่หัวใจนั้นอ่อนล้า คือเวลาที่เรานั้นอ่อนไหว
กอดตัวเองไม่มีใคร ไม่เห็นเป็นไรแค่นี้
ไม่ว่าเราจะพบอะไร จะเจอกับวันที่ร้ายรึดี
ใจก็ยังคงพร้อมจะมีความเหงาเป็นเพื่อน.....เคียงไป
อาจเป็นเพราะโลกมันกว้างไป หัวใจก็เลยเหงา เหงา
แต่ยังยิ้มและยังไม่เศร้า กอดความเหงาไว้กับใจ

มีวันที่ลมหนาวพัดมา และก็มีวันที่ฝนพรำ
วันเดือนปียังหมุนประจำ ฉันเหงาก็ยังต้องเดินต่อไป
กอดความเหงาไว้กับใจ.......เหงาๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น